ورزش کردن
نقاشی کشیدن
خوردن غذا مورد علاقه
تماشا ویدیو خنده‌دار
مدیتیشن
ثبت خاطرات روزمره
تمایل دارید که اطرافتان تحت کنترل شما باشد
احساس عصبانیت
مبارزه طلبی
توقع بیش از حد از خودتان داشته باشید
از شرکت در مراسم ها پرهیز کنید
سردرد و دل‌درد های عصبی
ناتوانی در تمرکز کردن
احساس نگرانی بیش از حد و عدم توانایی کنترل احساسات
اضطراب بخشی طبیعی از زندگی است. بسیاری از مردم نگران چیزهایی مانند سلامتی، پول یا مشکلات خانوادگی هستند. اما اختلالات اضطرابی فراتر از نگرانی یا ترس موقت است. برای افراد مبتلا به اختلال اضطرابی، اضطراب از بین نمی رود و می تواند با گذشت زمان بدتر شود. این علائم می تواند در فعالیت های روزانه مانند عملکرد شغلی، تکالیف مدرسه و روابط تداخل ایجاد کند
انواع مختلفی از اختلالات اضطرابی وجود دارد، از جمله اختلال اضطراب فراگیر، اختلال هراس، اختلال اضطراب اجتماعی و اختلالات مختلف مرتبط با فوبیا
اختلال اضطراب فراگیر معمولاً شامل یک احساس مداوم اضطراب یا ترس است که میتواند در زندگی روزمره اختلال ایجاد کند. این اختلال مانند نگرانی های عادی در مورد اتفاقات یا تجربه های استرسزا زندگی نیست. افرادی که با اختلال اضطراب فراگیر زندگی میکنند، ماه ها و سال ها اضطراب دارند. علائم این اضطراب عبارتند از
احساس بی قراری
به سرعت خسته شدن
مشکل در تمرکز
تحریک پذیر بودن
داشتن سردرد، درد عضلانی، معده درد، یا دردهای غیر قابل توضیح
مشکل در کنترل احساس نگرانی
داشتن مشکلات خواب، مانند مشکل در به خواب رفتن یا راحت خوابیدن
افراد مبتلا به اختلال ترس دچار حملات پانیک مکرر (وحشت زده شدن) و غیرمنتظره می شوند. حملات پانیک دوره های ناگهانی ترس شدید، ناراحتی یا احساس از دست دادن کنترل هستند، حتی زمانی که هیچ خطر یا محرک واضحی وجود ندارد. در طول حمله پانیک، فرد ممکن است موارد زیر را تجربه کند
ضربان قلب یا تپش قلب
تعریق
لرزش یا گزگز
درد قفسه سینه
احساس عذاب
احساس خارج از کنترل بودن
افراد مبتلا به اختلال ترس اغلب نگران زمان وقوع حمله بعدی هستند و فعالانه سعی میکنند با اجتناب از مکان‌ها، موقعیت‌ها یا رفتارهایی که با حملات پانیک مرتبط هستند از حملات بعدی جلوگیری کنند. حملات پانیک میتواند به دفعات چندین بار در روز یا به ندرت چند بار در سال رخ دهد
اختلال اضطراب اجتماعی یک ترس شدید و مداوم از زیر نظر گرفتن و قضاوت شدن توسط دیگران است. برای افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی، ترس از موقعیت های اجتماعی ممکن است چنان شدید باشد که به نظر می رسد خارج از کنترل آنها باشد. برای برخی افراد، این ترس ممکن است مانع رفتن به سر کار، حضور در مدرسه یا انجام کارهای روزمره شود. افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی (که قبلاً فوبیای اجتماعی نامیده می شد) یک ترس شدید یا اضطراب نسبت به موقعیت های اجتماعی دارند. آنها نگران هستند که اعمال یا رفتارهای مرتبط با اضطراب آنها توسط دیگران ارزیابی منفی شود و باعث شود آنها احساس خجالت کنند. این نگرانی اغلب باعث می شود افراد دارای اضطراب اجتماعی از موقعیت های اجتماعی دوری کنند. اختلال اضطراب اجتماعی می تواند در موقعیت های مختلفی مانند محیط کار یا محیط مدرسه ظاهر شود. افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی ممکن است موارد زیر را تجربه کنند
سرخ شدن، عرق کردن، یا لرزش
ضربان قلب یا تپش قلب
دل درد
صحبت کردن با صدای بیش از حد نرم
مشکل در برقراری تماس چشمی یا قرار گرفتن در کنار افرادی که آنها را نمی شناسند
احساس خودآگاهی یا ترس از قضاوت منفی مردم در مورد آنها
فوبیا ترس شدید یا بیزاری از اشیا یا موقعیت های خاص است. اگرچه ممکن است در برخی شرایط مضطرب بودن واقع بینانه باشد، اما ترسی که افراد مبتلا به فوبیا احساس می کنند با خطر واقعی ناشی از موقعیت یا شیء تناسبی ندارد. افراد مبتلا به فوبیا ممکن است
نگرانی غیرمنطقی یا بیش از حد در مورد مواجهه با شی یا موقعیت ترسناک داشته باشند
هر کاری برای اجتناب از شیء یا موقعیت ترسناک بکنند
بلافاصله پس از مواجهه با شی یا موقعیت ترسناک، اضطراب شدید را تجربه کنند
اشیاء و موقعیتهای اجتنابناپذیر را با اضطراب شدید تحمل کنند
انواع مختلفی از فوبیا و اختلالات مرتبط با فوبیا وجود دارد. فوبیای خاص (فوبیای ساده نیز نامیده میشود). همانطور که از نام آن پیداست، افرادی که فوبیای خاص دارند، از انواع خاصی از اشیاء یا موقعیت ها ترس شدید دارند یا نسبت به آن ها احساس اضطراب شدید می کنند. برخی از نمونه‌های فوبیای خاص عبارتند از
پرواز
ارتفاع
حیوانات خاص، مانند عنکبوت، سگ، یا مار
دریافت تزریق
خون
افراد مبتلا به آگورافوبیا ترسی شدید از دو یا چند موقعیت زیر را دارند
استفاده از وسایل حمل و نقل عمومی
بودن در فضاهای باز
قرار گرفتن در فضاهای بسته
در صف ایستادن یا در جمع بودن
بیرون از خانه تنها بودن
افراد مبتلا به آگورافوبیا اغلب از این موقعیت‌ها اجتناب میکنند، زیرا فکر میکنند در صورت داشتن واکنش‌های وحشت زدگی یا سایر علائم شرم‌آور، ترک کردن موقعیت ممکن است دشوار یا غیرممکن باشد. در شدیدترین شکل آگورافوبیا، فرد خانه نشین میشود
اغلب تصور میشود که اضطراب جدایی چیزی است که تنها کودکان با آن سروکار دارند. اما اختلال اضطراب جدایی در بزرگسالان نیز می توانند مشاهده شود
افرادی که به اختلال اضطراب جدایی مبتلا هستند، از جدا شدن از افرادی که به آن ها وابسته هستند می ترسند. آن ها اغلب نگران این هستند که در هنگام جدا شدن از کسی، نوعی آسیب یا اتفاق ناخوشایندی برای آنها رخ دهد. این ترس باعث می شود که از جدا شدن از عزیزان خود اجتناب کنند و از تنها ماندن خودداری کنند. افراد مبتلا به اضطراب جدایی ممکن است در مورد جدا شدن از عزیزانشان کابوس ببینند یا علائم فیزیکی را در هنگام جدایی تجربه کنند
یک اختلال نادر مرتبط با اضطراب، لالی انتخابی است. لالی انتخابی زمانی اتفاق می‌افتد که افراد با وجود داشتن مهارت‌های زبانی عادی در موقعیتهای اجتماعی صحبت نمی‌کنند. لالی انتخابی معمولاً قبل از ۵ سالگی رخ می دهد و اغلب با کمرویی شدید، ترس و خجالت اجتماعی، گوشه گیری وکج خلقی همراه است. افراد مبتلا به لالی انتخابی اغلب با سایر اختلالات اضطرابی نیز تشخیص داده می شوند
محققان دریافته‌اند که عوامل ژنتیکی و محیطی در خطر ابتلا به اختلال اضطراب نقش دارند. عوامل خطرآفرین هر نوع اختلال اضطرابی متفاوت است. با این حال، برخی از این عوامل عبارتند از
کمرویی یا احساس ناراحتی یا عصبی بودن در موقعیت های جدید در دوران کودکی
قرار گرفتن در معرض استرس و انرژی منفی زندگی یا رویدادهای محیطی
سابقه اضطراب یا سایر اختلالات روانی در بستگان بیولوژیکی
علائم اضطراب میتواند توسط موارد زیر ایجاد یا تشدید شود
برخی از شرایط سلامت جسمانی، مانند مشکلات تیروئید یا آریتمی قلبی
کافئین یا سایر مواد/داروها
اگر فکر می کنید که دچار اختلال اضطراب هستید، معاینه توسط یک پزشک به شما در تشخیص و یافتن درمان مناسب کمک کند
برای تعیین وقت مراجعه می‌توانید با شماره‌های زیر تماس بگیرید و یا از طریق سایت، نوبت خود را ثبت کنید
آدرس ما: تهران، خیابان پاسداران، نبش گلستان چهارم، پلاک ۱۸۶، مطب دکتر عدلی
اختلالات اضطرابی معمولاً با روان درمانی، دارو درمانی یا ترکیب هر دو روش درمان می شوند. راه های زیادی برای درمان اضطراب وجود دارد، و شما باید با یک روان پزشک مشورت کنید تا بهترین درمان را برای شما تشخیص دهد
روان درمانی یا «گفتگو درمانی» می تواند به افراد مبتلا به اختلالات اضطرابی کمک کند. برای تاثیر بیشتر، روان درمانی باید در راستای بهبود اضطراب های خاص شما و متناسب با نیازهای شما باشد
درمان شناختی رفتاری (CBT) یکی از روش های روان درمانیها است که می تواند به افراد مبتلا به اختلالات اضطرابی کمک کند. این روش مهارت تفکر، رفتار و واکنش به موقعیت ها را به افراد می آموزد تا به شما کمک کند کمتر احساس اضطراب و ترس داشته باشید
مواجهه درمانی یک دیگر از روشهای CBT است که برای درمان اختلالات اضطرابی استفاده می شود. مواجهه درمانی بر رویارویی با ترسهایی که زمینه ساز اختلال اضطراب هستند تمرکز دارد تا به افراد کمک کند تا در فعالیت هایی که از آنها اجتناب کرده اند شرکت کنند
یکی دیگر از گزینه های درمانی برای برخی از اختلالات اضطرابی، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) استACT. رویکرد متفاوتی نسبت به CBT برای افکار منفی دارد. از استراتژی هایی مانند تمرکز حواس و هدف گذاری برای کاهش ناراحتی و اضطراب استفاده می کند. در مقایسه CBT، درمان به روشACT شکل جدیدی از روان درمانی است، بنابراین اطلاعات کمتری در مورد اثربخشی آن در دسترس است
داروها اختلالات اضطرابی را درمان نمی کنند اما می توانند به تسکین علائم کمک کنند. رایج‌ترین گروه‌های دارویی که برای مبارزه با اختلالات اضطرابی استفاده می‌شوند، داروهای ضد افسردگی، داروهای ضد اضطراب و مسدودکننده های بتا هستند
داروهای ضد افسردگی برای درمان افسردگی استفاده می شوند، اما می توانند برای درمان اختلالات اضطرابی نیز مفید باشند. این داروها نحوه استفاده مغز از مواد شیمیایی خاصی که خلق و خو یا استرس را کنترل می کنند، کمک میکنند
ممکن است لازم باشد قبل از یافتن دارویی که علائم شما را بهبود می بخشد و عوارض جانبی قابل کنترلی دارد، چندین داروی مختلف ضد افسردگی را امتحان کنید
تأثیر داروهای ضد افسردگی ممکن است چندین هفته طول بکشد، بنابراین مهم است که قبل از نتیجه‌گیری در مورد اثربخشی دارو به آن فرصت داده شود. اگر شروع به مصرف داروهای ضد افسردگی کردید، مصرف آن ها را بدون مشورت پزشک قطع نکنید. پزشک شما می تواند به شما کمک کند تا به آرامی و ایمن دوز دارو خود را کاهش دهید. قطع ناگهانی آن ها می تواند خطرناک باشد
در برخی موارد، کودکان، نوجوانان و بزرگسالان کمتر از ۲۵ سال ممکن است در هنگام مصرف داروهای ضد افسردگی، به ویژه در چند هفته اول شروع مصرف، ممکن است افکار یا رفتار خودکشی را بیشتر نشان دهند. به همین دلیل، افراد در هر سنی که داروهای ضدافسردگی مصرف میکنند، به ویژه در هفته‌های اول درمان باید به دقت تحت نظر باشند
داروهای ضد اضطراب می توانند به کاهش علائم اضطراب، حملات پانیک یا ترس و نگرانی شدید کمک کنند. رایج ترین داروهای ضد اضطراب، بنزودیازپین ها نامیده می شوند. اگرچه گاهی اوقات بنزودیازپین ها به عنوان درمان های اولیه برای اختلال اضطراب فراگیر مورد استفاده قرار می گیرند، اما دارای مزایا و معایب زیادی هستند که حتماً باید زیر نظر پزشک مصرف شود
اگرچه بتا بلوکرها اغلب برای درمان فشار خون بالا استفاده می شوند، اما می توانند به تسکین علائم فیزیکی اضطراب مثل ضربان قلب بالا، لرزش و سرخ شدن کمک کنند. این داروها می توانند به افراد کمک کنند تا علائم فیزیکی خود را درکوتاه مدت تحت کنترل داشته باشند. مسدود کننده های بتا همچنین می توانند برای کاهش اضطراب حاد، نیز مصرف شوند
برخی از افراد مبتلا به اختلالات اضطرابی ممکن است از پیوستن به یک گروه خودیاری یا حمایتی و به اشتراک گذاشتن مشکلات و دستاوردهای خود با دیگران سود ببرند. گروه های پشتیبانی هم به صورت حضوری و هم به صورت آنلاین در دسترس هستند. با این حال، هر توصیه‌ای که از یکی از اعضای گروه پشتیبانی دریافت می‌کنید باید با احتیاط مورد استفاده قرار گیرند و جایگزین توصیه‌های درمانی روانپزشکان نمی‌شود
تکنیک های مدیریت استرس مانند ورزش، تمرکز حواس و مدیتیشن نیز می توانند علائم اضطراب را کاهش داده و اثرات روان درمانی را افزایش دهند. شما می‌توانید از پزشک خود، در مورد این تکنیک‌ها بیشتر بیاموزید
برای تعیین وقت مراجعه می‌توانید با شماره‌های زیر تماس بگیرید و یا از طریق سایت، نوبت خود را ثبت کنید
آدرس ما: تهران، خیابان پاسداران، نبش گلستان چهارم، پلاک ۱۸۶، مطب دکتر عدلی
Website Design by TASProMarketing – 2024
